Hayat ne enteresan Antalya'dan gidiyorum ama neresi bende bilmiyorum.

 

Dün akşam beslediğim bir kedi bir kurt köpeğim vardı. Ben hayvanı evde değil dışarda besler severim elimi değdirmem. Dün akşam yazlığın camına kedi geldi yemek verdim. Hep eve girmek istedi ben evde hayvanın dolaşmasını sevmem eve almadım. Yemeğini verdim. ilk defa kedinin başını sevdim bak arkadaş ben buralardan gidiyorum .Komsulara tembih ediyorum sana bakacaklar dedim. Yemeğini yedi gitti.

 

Sonra kurt köpeği geldi hemen peşinden ona da yemek et vs verdim. ilk defa onunda başını sevdim kont ben gide cem sana bur da başkaları bakacak dedim köpek uzun soluklu yüzüme baktı sanki bir arkadaşla konuşur gibi konuştum. Ve kafasını sevdim hayvan yemeğini yemedi. Kapının önüne yattı sürekli cama bakıyor ve sanki bişeyler anlatacak gibi hep camdan beni takip ediyordu.

 

Sonra sabah kalktım komsu geldi abi bur da bir kedi ölmüş poşet varsa şunu atam dedi. Bir baktım ki benim iki senedir yazlıkta beslediğim kediydi. Çok üzüldüm akşam başını sevdiğim kediydi birde üç tane yavru yapmış yavrularda çok ufaklar daha çok üzüldüm.

 

Nedense bahçemde beslediğim akşamdan yemek verdiğim köpeğim kontta yok halan gelmedi. Hic ayrılmazdı gider gelirdi. Yoksa bu hayvanlar benim gideceğimi anladılar mı ki diye düşünmeye başladım.

 

 Ben anladım ki bazı hayvanlar insandan daha cok vefalı oluyorlarmış bunu anladım çünkü bir bucuk senedir beni hic yanlız bırakmadılar. Hep yanımda oldular.

 

(Anladım ki her dağ eteğinde bir yigit üşür)