Sabah uyandığımızda insanların yollara döküldüğünü görürüz. Arabayla, yayan, halk otobüsleriyle… Kimi işine, birileri okuluna, başkaları acil meselelere koşuşturur. Para kazanmak, eğitimini tamamlamak ve başka meselelerdir insanların derdi. Sabahın ilk ışıkları ile dökülür herkes yollara. Bir koşuşturma bir acele bir korna sesleri vardır etrafta. Soğuk veya sıcak kimsenin pekte ilgilenmediği ya da ilgilenemediği bu kavramların arasında telaşlı veya aceleci tavırlarla gider herkes yoluna. Kimi sinirli kimi uykulu kimi de somurtkan bir şekilde bakar etrafına. Rutin işlerini görmek için giderken kafalarında bin bir düşünce ile varırlar son duraklarına. Günaydın selamlaşmalarından sonra başlar herkes günlük işlerine.

 

İnsan doğumdan ölümüne sürekli çalışmak ve para kazanmak için mi gelmiştir dünyaya. Ya da biraz eğlenmek ve günlerini rahat bitirmek için mi bilinmez ama herkesin küçük farklarla birbirini takip ettiği bu zorlu hayat yolu artık sıradanlaşmış ve herkes için aynı hale gelmiştir. 16 yıllık eğitim hayatını tamamladıktan sonra sırasıyla askere gidip evlenmek ve kendi ailesini kurduktan sonra sıradanlaşan ebeveynler halini alıyor herkes. Sabah uyanıp kahvaltı yaptıktan sonra işine giden ebeveynlerle beraber okuluna giden çocuklar, akşam eve dönüp yemeği yedikten sonra dizilerine, spor haberlerine bakan anne baba, arkadaşlarıyla mesajlaşan veya sosyal medya da zaman geçiren çocuklar.

 

Çok basite indirgenmiş bu yaşam bazen de zorlu yönleriyle kendini gösterir. Ölüm, hastalık, maddi sorunlar, çocuk dertleri, boşanma ve daha fazlasıyla. Korkularımız ortaya çıkar ve kafamızda sürekli düşünceler dolaşır. Kaybedilme, parasızlık, sevgisizlik ve başka şeyler. Bu düşüncelerle geçmeye başlar zamanımız, kendimizi hayata adapte edemediğimiz zamanlar olur. Kaçmaya başlarız insanlardan ve sığınacak limanlar ararız.

 

Aslında tüm bu saydıklarımız yaşamın bir parçası. Vazgeçemediğimiz ve bırakamadığımız alışkanlıklarımız, bizi bekleyen zorlu bir hayat yarışı ve korkularımız. Ve geriye dönüp baktığımızda bize kalmayacak bir dünya için yıllarımızı vermişliğimiz. Sonuç ne olursa olsun bu yaşamda tutunmak için herkes gibi bizde sıradanlaşmış bir hayatın içine atılacağız.

 

'Sular hep aktı geçti,
Kurudu vakti geçti
Nice han nice Sultan
Tahtı bıraktı geçti
Dünya bir penceredir
Her gelen baktı geçti…'

                       Yunus EMRE