Dostlarım, bireysel bir hayata döndük. Telefonlardan vazgeçerek; oturup sohbet edemiyoruz. Paylaşamıyoruz. Uzlaşamıyoruz… Bireysel hayat, sabit fikirleri yani önyargıları değiştirilemez hale getirdi. Artık hepimiz önyargılarımızın esiri olduk. Albert Einstein’in belirttiği gibi: “Önyargıları kırmak; atom çekirdeğini parçalamaktan daha zordur.” Gerçekten de öyle… “Bütün toptancı yargılar, çürük ve tehlikelidir.” diyen bilge ne kadar haklı…

 

19 yy. batı romanında olduğu gibi iyileri hep iyi, kötüleri hep kötü saydık… Değişime izin vermedik . İyiyi  ödüllendirdik, kötüyü hep cezalandırdık… Bu durum psikolojik olarak saplantılara sonrada takıntılara sebep oldu.

 

Bu takıntılar aileyi, toplumu, devleti, devletleri etkisi altına aldı… Artık bireysel önyargılar aile birliğini, toplumsal önyargılar milli birliği, devletlerin önyargıları dünyanın huzurunu ve barışını tehdit ediyor… Barış varken savaş söylemi, ak varken kara, iyi varken kötü beynimize ve davranışlarımıza hakim oldu…

 

Sonunda, ailelerin huzursuz ve düzensiz hayat akışı adalet, eşitlik kavramlarını yok etti. Sonuç: Boşanmalar, perişan çocuklar, 2020 yılı şubat ayı; 22 kadın cinayeti… Yazık … İnsanca yaşamak varken …

 

Sonunda toplumsal çöküş... Bilişim kaynaklarının holiganı haline gelmiş motor beyinler. Yap diyor yapıyor, yay diyor yayıyor… Algı operasyonları ile toplumun moral değerleri yok ediliyor. Sonunda yargısız infazlar…

 

Sonunda devletler; yüzyılların önyargılarını düşmanlığa dönüştürüyor. Önce kültürel emperyalizm sonra “Ölüm baharları“… Milyonlar yurdundan oldu… Göç, binlerce ölüm, açlık, imkansızlık… Bebeklere biberon yerine biber gazı…” Medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar.”

 

Sıfır Kıbrıs Rum Kesimi, Avrupa Birliği’ne üye ve dönem başkanı olurken bin yılların Türkiye’si on yıllardır önyargılara mahkum ediliyor… Ah 1071, ah 1453, ah 1915, ah 1923 batıya ne kadar yaralar açmışsın ki hala önyargılarına tutsaklar…

 

Sporda önyargılar; takımların fanatik taraftarlarının maç öncesi ve sonrası yaptığı sokak terörü…

 

Hiç tanımadığı taraftarı giydiği formadan dolayı darpeden, öldüren ruh hali dünyanın her yerinde…

 

Yazık… Centilmenlik ne güzel…

 

Din Allah’la kul arasında bireysel, kutsal bir bağdır. Bütün dinlerin dört özelliği vardır:  Akıl, duygu,ibadet–idealleştirilmiş kurallar ve inananların birlik ve bütünlüğü… Ne yazık ki birlik ve bütünlük erdemi önyargılardan nasibini almış. Engizisyon mahkemeleri ve giyotin… Kerbela… Acısı yüzyıllardır savaşlara sebep, birliğe engel…

 

Birliğimize çok güzel bir örnek. 2010 yılının ocak ayında Gazi Osman Paşa’nın torunu Beyzade Bülent Osman Bey  Paris’ten ata ocağı Tokat’a gelmişti. Çok az Türkçesi ile önyargısız asaletiyle geçmişi geleceğe çok güzel bağlıyordu. Gömleğinin kol düğmelerinin birinde dedesi Abdülhamid Han’ın diğerinde ulu önder Atatürk’ün resmi vardı… Duygu seli içinde Gazi Osman Paşa Köyü’ne gittik.

 

Köylüler ona, o köylülere o kadar benziyordu ki… Yaşanır anlatılamaz… Birdik, bizdik… dün...

 

Ya bugün...?

 

Bahar Kalkanı Harekatını icra ettiğimiz ve şehitlerimizi rahmetle andığımız bu günlerde; bireyler, aileler, toplumumuz ve toplumuzu idare edenler,  sınırları insanlığa ve uluslararası kanunlara kapatanlar   önyargılardan, ötekileştirme dilinden uzak Bülent Osman Bey gibi halle barışık olsalardı ne güzel olurdu…

 

Toplumları kara günlere mahkum eden küresel güçler, ekonomik çıkarları; insana ve insanlığa tercih etselerdi ne güzel olurdu…

 

Çocuklar ölmeseydi ne güzel olurdu…

 

NE GÜZEL OLURDU…

 

NE GÜZEL OLURDU…