İnsanoğlu yaratılırken verilen bazı duygular vardır. Bu duygular üzülme, sinirlenme, acıma, sevgi vs. Türk milleti ise en çok merhamet duygusunu barındırır içinde. Ne kadar kin büyütse de içinde en çok intikam duygusunu barındırsa da yine de merhametinden vazgeçmez. Ya da biz öyle biliyor muşuz maalesef. Nasıl olurda merhamet duygusunu yitirip vahşi bir yaratığa döndük, hangi zaman da neslimizi bu kadar vahşi yetiştirdik bilemiyorum. Kendimizi kral olarak mı görüyoruz ya da bu dünyanın sonu yok mu sanıyoruz. Bizler anne-babamız tarafından büyütülürken her zaman saygılı ve yerimizi haddimizi bilerek yetiştirildik. Fakat artık bunları unutmuş olacağız ki kendisine zarar vermeyen canlıları dahi rahatsız eder, acımasızca gözlerimizi kan bürümüşçesine öldürmeye çalışıyoruz. Bunu kimi zaman doğrudan kimi zaman dolaylı yoldan yapıyoruz. Zehirliyoruz, tabancayla vuruyoruz, arabaların arkasına bağlayıp yerlerde sürüklüyoruz, hayvanı başka bir hayvana parçalatıyoruz!

 

Bizler sadece kendimizi düşünen bencil yaratıklar olmuşuz. Fakat bizler yetiştirilirken bize bir şey öğretilmişti: Sana zarar vermeyen mahlûkata sende zarar verme. Evet, bizler böyle yetiştirildiğimizi düşünüyordum ama yanılmışım. Sadece annesinden süt içmek isteyen yavru bir sıpa’ yı Annesinin gözleri önünde diğer bir hayvan türü olan köpeklere parçalattıran bir vicdansız var bu ülke de. Vicdansız demem bile ona hafif kalır ama insanlıktan nasibini almamış bir yaratık bile değilsin. Unutma İlahi Adalet diye bi şey var ve günü geldiğinde tecelli eder yerini bulur. Belki hemencecik olur belki uzun bir zaman zarfından sonra ama etkisi yıllar boyunca sürecek bir adalettir bu. İnsanoğlu adaletini daha doğrusu modern hukuk kurallarında hayvan hukukunu eşya hukuku ile bir tutmuştur. Yazık gerçekten çok yazık.

 

Onlar bir can sahibi değil mi yada onlar yaşamıyor mu ki cansız nesneler ile bir tutulmuş hukuk kuralları. Bilinçsizce doğayı katlediyor, bulabildiğimiz her yere beton binalar dikiyor, önümüze gelen insan denen canlı hariç her şeyi yok etmeye çalışıyoruz. Bize kalmayacak bir dünya için gerekirse birbirimizi de boğazlıyoruz! Ama unutmayın ki bu dünyanın da bir sonu var ecel gelip yakanıza yapıştığı zaman geriye dönüp bakacağınız vakitte kalmayacak. Bir gün olurda vicdanınız sızlarsa işte o zaman dünyanın bir hiçten ibaret olduğunu göreceksiniz.