BİR KADIN TANIDIM ADALAR DENİZİ’NDE

BİR KADIN TANIDIM ADALAR DENİZİ’NDE

Bir kadın tanıdım Adalar Denizi’nde
Kumsaldaydı
Gün ışığı tütsüleniyordu pırıltılı teninde
Lime limeydi menekşeler tırnak diplerinde
Belli ki uzun yoldan geliyordu
Yakamozların tüm renkleri gözlerinde ışıldıyor
Kirpiklerinin ucunda kristâl tanecikler parıldıyordu
Yorgundu
Bitkindi
Bütün umutları bitedurmuştu
Kırılmış kolu kanadı kıyıya vurmuştu
Bir kadın tanıdım Adalar Denizi’nde
Yapayalnızdı
Göz bebekleri alaz alazdı
Belli ki karşılayanı olmamış güvenin sınırsız rehavetiyle adres de almamıştı
Dalgaların vur kaçlarıyla yorulmuş kıyıya vurmuştu
Sımsıkı kenetlenmiş dudakları kızıla durmuştu

Bir kadın tanıdım Adalar Denizi’nde
Acı tortulanmıştı yosun rengi gözlerinde
Sahilin tüm sessizliğini belemiş de kederine
Koruk burukluğuna banmıştı hayalleri göz bebeklerinde
Belli ki umuda soyunmuştu
Dalgalar tükenişine kudurmuş
Narin bedeni kıyıya vurmuştu

Bir kadın tanıdım Adalar Denizi’nde
Avucuna yumulmuş parmakları kan revandı
Denizden çekip aldığı midyenin uzantıları incecik bileğine dolandı
Belli ki gerçeğine sarıldığı her şey yalandı
Çocuk yüreği
Kardı
Borandı
Yeşavi gözlerinde keder kavurmuş minicik bedeni kıyıya vurmuştu

Bir kadın tanıdım Adalar Denizi’nde
Leyli leyli gülüyordu
Belli ki kaygan zeminde Mecnun’u görüyordu
Çıplak ayaklarını sakınmadan cam kırıklarından
Geriye döndü
Cenin pozisyonunda çökerken yere yüreğinin yansımasını gördü
“Aaaaaa” Diye başlayan iniltisi
bir türlü tamlanmıyordu
Son kez seğiren kınalı parmağı
nar çiçeği dudaklarına “şşşş…” diyor ağlamayı yasaklıyordu
Hayat durmuş kimsesizliği kıyıya vurmuştu

Bir kadın tanıdım Adalar Denizi’nde
Gözleri çimen çimendi ve apaçıktı
Çocuk yüreği dingin mutlu huzurluydu
Dudağının kıvrımından sızan kan tuptuzluydu
Gün alaca karanlık martılar çığlık çığlıktı
Belli ki kalbi durmuş
Yakamozların sarmaladığı fularsı bedeni kıyıya vurmuştu

NA 01.09.2025